Ο έρωτας είναι ένα βλέμμα. 

Είναι πέντε σεισμοί στο ίδιο σημείο. 

Είναι μια σου καλημέρα. 

Είναι το να αναρωτιέμαι τι κάνεις όταν είσαι μακριά. 

Είναι το να σε σκέφτομαι πριν κοιμηθώ. 

Είναι το να σε ψάχνω όταν ξυπνάω. 

Είναι το να σε θέλω συνεχώς. 

Είναι το να ονειρεύομαι μαζί σου. 

Είναι το να λιώνω στο άγγιγμά σου και να τρέμω στο άκουσμά σου... 

Σαν σήμερα, ήρθες στη ζωή μας. 1 μήνας πριν. 1 μήνας μαζί. Μας γεμίζεις χαμόγελα. Χοροπηδάς, τρέχεις, κάνεις τσίκι-τσίκι όπως μου αρέσει να λέω...

Στην αρχή νόμιζα πως θα το μετανιώσω. Κάθε μέρα που περνάει, δένομαι όλο και πιο πολύ μαζί σου. Και εκείνος. Σ'αγαπάει πολύ. Και σε νοιάζεται, ακόμη πιο πολύ. 

Έχεις την πιο γλυκιά μουσούδα του κόσμου. Το πιο απαλό τρίχωμα. Είσαι το μικρό χνουδωτό πλασματάκι μας. 

Να ήξερες πόση ηρεμία & ευτυχία μας δίνεις... 

Η ζωή είναι πάντα πιο ψηλή από εσένα. Έτσι πρέπει να είναι. Ύψος κερδίζεις από την αίσθηση που δίνεις. Από τον τρόπο που βαδίζεις στους δρόμους της ζωής. Στους δρόμους που θα επιλέξεις να βαδίσεις. Ύψος κερδίζεις όταν επιλέγεις να πετάς. Όταν τραβάς και άλλους να πετάξουν μαζί σου. Τραβάς και άλλους να ονειρευτούν. Ύψος κερδίζεις όταν απαλάσσεσαι από τα περιττά. Όταν μένεις στα λίγα, τα ουσιώδη, τα βασικά. Όταν μπορείς και αναπνέεις σαν να βρίσκεσαι στην κορυφή ενός βουνού. Όταν το βράδυ η ψυχή κοιμάται μαζί με το σώμα, ανάλαφρη, γεμάτη, ζεστή. Ύψος κερδίζεις όταν στέκεσαι δίπλα σε άλλους ψηλούς. Δίπλα σε ανθρώπους φάρους, φωτεινούς. Όταν παθιάζεσαι μαζί τους. Όταν μοιράζεσαι μαζί τους, στιγμές. Όταν χαράζεις μαζί τους διαδρομές. Μένεις και φεύγεις, ψηλός!

Ψηλά πρέπει να είναι όλα γύρω μας, εκτός από εμάς τους ίδιους. Τα ιδανικά, εκεί που πρέπει να κοιτάμε. Οι στόχοι μας. Όλα στην κορυφή. Εμείς να μένουμε πάντα κοντοί. Μέσα στους άλλους, μαζί με τους άλλους. Οι άνθρωποι δίπλα μας είναι η τροφή. Η αναφορά που έχουμε στην αγάπη. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι η πηγή για να πάμε το ταξίδι μας. Με ανθρώπους πρέπει να ναι γεμάτες οι βαλίτσες. Όσο πιο πολλους τόσο πιο πολύ ψηλώνεις. Με ανθρώπους που έχουμε δώσει, ό,τι είχαμε να δώσουμε. Κυρίως χρόνο. 

Η ζωή είναι πάντα πιο ψηλή. Έτσι πρέπει να είναι. Και εσύ να επιλέγεις να μένεις "μέσα" στους άλλους. 

dgeorgatou