Μια  γυναίκα που δεν έχει όνομα. Μια ανύπαντρη γυναίκα που έχει στα σπλάχνα της ένα παιδί. Μια γυναίκα που δεν μας αποκαλύπτει την κοινωνική της θέση. Αντιμετωπίζει τον πατέρα της, την μητέρα της, τον άντρα της, τον διευθυντή της, τον γιατρό της. Αλλά είναι μόνη. Αυτή και το μωρό της. Ένας μονόλογος εξομολόγηση. Οι θεατές μάρτυρες στην ζωή της. Στην καταδίκη της.

Μια μοναδική θεατρική παράσταση. Μια εξαιρετική ερμηνεία. 
Συγκλονιστικό. Συγκινητικό. Υπέροχο. Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Δεν ξέρω με τι λόγια να μιλήσω για την παράσταση. Ή μάλλον ξέρω. Με τα πιο όμορφα. Με τα καλύτερα. Συστήνω ανεπιφύλακτα το έργο σε όλους. 2 ώρες παρά κάτι λεπτά... Δεν κατάλαβα πως πέρασαν. Η Ζέτα Δούκα εκπληκτική.

Η παράσταση τελείωσε. Η Ζέτα γλυκιά και φιλική με όλους. Σας ευχαριστώ, έλεγε συνεχώς με ένα μεγάλο χαμόγελο. Μπορώ να γράφω για πολλές ώρες ακόμη. Για να σας πω ότι ήταν μαγευτικά. Ότι με  άγγιξε. Και είναι από τα λίγα θέατρα που έχω δει και έχω μείνει ενθουσιασμένη. Και είμαι ακόμη. Να πάτε να το δείτε. Αξίζει. 

Ένα τεράστιο μπράβο στην Ζέτα. Ένα τεράστιο μπράβο στους ανθρώπους που είναι πίσω απ την σκηνή και ένα τεράστιο μπράβο σε όλους όσοι βοήθησαν να πάρει σάρκα και οστά αυτή η τρομερή ιστορία.
ψάχνοντας βρήκα το πρώτο μου δώρο για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Στο δημοτικό. Πόσο όμορφα χρόνια... 
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε ημέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο από το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. 

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις ημέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. 

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής». 

Πάμπλο Νερούντα
Από το Blogger.

About

Λατρεύω τις σατέν κορδέλες, τα επιτραπέζια, τις βόλτες με ποδήλατο & τον ατελείωτο περίπατο στην παραλία.Πιο απλά, σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους

Followers

Ξεσκονισμα