ή αλλιώς το ερωτηματολόγιο του Μαρσέλ Προυστ.


1. Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία; 

2. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; 

3. Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο; 

4. Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώσατε γι’ αυτό: 

5. Για ποια προδοσία του εαυτού σας οικτίρετε τους άλλους; 

6. Ποιο εν ζωή πρόσωπο σιχαίνεστε περισσότερο; 

7. Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα; 

8. Τι νοσταλγείτε περισσότερο; 

9. Ποιο είναι το ποιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει; 

10. Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; 

11. Ποια θεωρείτε ως την πιο υπερτιμημένη αρετή; 

12. Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας; 

13. Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον; 

14. Τι θεωρείτε σημαντικό στους φίλους σας; 

15. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; 

16. Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; 

17. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη δημοσιότητα; 

18. Διαλέξτε 5 λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας 

19. Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροι σας φίλοι; 

20. Ποια μουσική θα θέλατε να παίξουν στην κηδεία σας; 

21. Ποιο είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό σας στοιχείο; 

22. Τι θεωρείτε ως τον έσχατο βαθμό δυστυχίας; 

23. Πού θα θέλατε να ζείτε; 

24. Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση; 

25. Σε ποιες περιπτώσεις λέτε ψέματα; 

26. Τι απεχθάνεστε περισσότερο στην εμφάνισή σας; 

27. Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε περισσότερο; 

28. Για τι μετανοείτε περισσότερο; 

29. Τι ή ποιον αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας; 

30. Πού και πότε υπήρξατε ευτυχισμένος/-η; 

31. Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε; 

32. Ποια είναι η πιο συνηθισμένη σεξουαλική σας φαντασίωση; 

33. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; 

34. Ποιοι είναι οι πραγματικοί σας ήρωες; 

35. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας; 

36. Ποια είναι τα αγαπημένα σας ονόματα; 

37. Τι απεχθάνεστε περισσότερο; 

38. Ποια είναι η παρούσα διανοητική σας κατάσταση; 

39. Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας τι θα ήταν αυτό; 

40. Αν μπορούσατε να διαλέξετε πως θα επιστρέψετε στη ζωή, τι θα θέλατε να είναι αυτό και γιατί; 


Το είχα απαντήσει και παλαιότερα. Έχει ενδιαφέρον όμως, κατά πόσο είναι διαφορετικές οι απαντήσεις μας όσο περνάει ο χρόνος. Και αν υπάρχουν απαντήσεις... 

Όταν μιλάω για εσένα.

Ξεκινάει απ’ τη μία άκρη. Κρεμιέται απ’ τη μύτη μου, παίρνει φόρα και διασχίζει όλη την απόσταση μέχρι την άλλη άκρη σαν εκκρεμές. Είναι μια περίεργη γκριμάτσα του κάτω μισού του προσώπου μου. Την προκαλεί ένα περίεργο συναίσθημα, που έχει γεννηθεί κάπου μέσα μου στο βάθος και δε φτάνω να το διώξω· μια επιθυμία, μια ανάγκη, μια εξάρτηση. Είναι ένα περίεργο χαμόγελο, σαν πεντάχρονο πιτσιρίκι που τρέχει όλη μέρα στη φάτσα μου και δε μ’ ακούει στιγμή. Έχω αποκτήσει ένα πεντάχρονο χαμόγελο.

Είπα ότι για σένα θα άλλαζα όσα θα με εμπόδιζαν να σε κερδίσω.

Έγινες προτεραιότητά μου. Είπα πως θα αλλάξω για να σε φέρω πιο κοντά μου. Για να έρθω κι εγώ πιο κοντά σε σένα και να βρεθούμε στη μέση. Μα δε χρειάστηκε ν’ αλλάξω το είναι μου από τα θεμέλια γιατί μαζί σου τελικά ήμουν ήδη αλλιώς ούσα και πάλι εγώ. Αλλιώς μαζί σου, αλλιώς για σένα, μα εγώ. Κι όλη δική σου.

Μαζί σου. 

Ποτέ μου δεν ήξερα πως είναι να παραδίνεσαι άνευ όρων. Ποτέ δεν είχα νιώσει την ένταση των συναισθημάτων. Πάντοτε έψαχνα να βρω τον εαυτό μου σε μισοτελειωμένες πράξεις και κουβέντες. Τότε που ηθελημένα αγκαλιάζεις τη θλίψη σου. Δεν ήξερα όμως πως σε τέτοιες καταστάσεις πάντα κάποιος θα βρισκόταν εκεί. Δεν έχει σημασία αν θα σε έβλεπα ή όχι, αν θα σ' άκουγα ή όχι, αν σου μιλούσα ή όχι. Σημασία έχει που ήσουν εκεί.

Η πραγματική αγάπη είναι εκκωφαντική. 

Αλλά πολλές φορές χωρίς να πει ούτε μία λέξη. Στις πιο ακραίες εκφράσεις της η αγάπη είναι άηχη.

Σ' ένα βλέμμα.

Σε ένα χάδι.

Σ' ένα άγγιγμα.

Σπίτι είναι οπουδήποτε μαζί σου.

Για κάθε μου ταξίδι, είσαι ο προορισμός μου. Όπου και αν είμαι, όπου και αν ταξιδεύω, θέλω πάντα σε σένα να γυρνάω. Ότι είμαστε το κουβαλάμε συνεχώς μαζί μας. Και εγώ, είμαι εσύ. Όσο μακριά και αν είμαστε, πάντα βρίσκουμε τρόπο να ερχόμαστε κοντά και να φτιάχνουμε τον δικό μας χωροχρόνο.



  1. Πάντα θα είσαι τα πάντα σε κάποιον.
  2. Το χαμόγελό σου θα κάνει κάποιον χαρούμενο ακόμη και αν δεν σε ξέρει καν.
  3. Κάθε νύχτα κάποιος σε σκέφτεται πριν πέσει για ύπνο.
  4. Εάν κάποιος φαίνεται πως σε μισεί, είναι επειδή δεν μπορεί να σου μοιάσει.
  5. Υπάρχουν τουλάχιστον δυο άνθρωποι στον κόσμο για τους οποίους κάποιος είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και την ζωή του.
  6. Κατά μέσο όρο, τουλάχιστον δώδεκα άνθρωποι κάπου, σε αγαπούν με τον δικό τους τρόπο.

                                     
  7. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ξυπνάς κάθε πρωί και να μετανιώνεις.
  8. Aγάπα τους ανθρώπους που σου φέρονται καλά, ξέχασε αυτούς που σου φέρονται άσχημα, και θυμήσου πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο.
  9. Ακόμη και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος στην ζωή σου, κάτι καλό θα βγει απ΄αυτό.
  10. Όταν αισθάνεσαι ότι τα πράγματα είναι εναντίον σου, προσπάθησε να τα δεις από άλλη πλευρά και τότε θα καταλάβεις ότι δεν είναι έτσι.
  11. Θυμήσου πάντοτε: Όταν η ζωή σου προσφέρει άλλη μια ευκαιρία, αυτή τη φορά όλα θα είναι με το μέρος σου.
  12. Εάν παρουσιαστεί μια καινούργια ευκαιρία, μην την αφήσεις. Και αν ολόκληρη η ζωή σου αλλάζει με αυτήν, άσε να συμβεί.
Έκατσα να σκεφτώ τι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να τον αποκαλέσεις «άνθρωπό σου». Να δώσεις δηλαδή σ’ αυτή τη λέξη την κοινότοπη, τη συνηθισμένη και σχεδόν φτηνή, μια τόσο μεγάλη αξία.

Είναι τιμή να είσαι ο άνθρωπος κάποιου. Μέσα σ' έναν ολόκληρο κόσμο ανθρώπων, να σε ξεχωρίσει δίνοντάς σου αυτήν την ιδιότητα τη μαγική, που σε κάνει να μοιάζεις με θεό –πόσο ειρωνικό, αφού μιλάμε για τη λέξη- σύμβολο της θνητής μας φύσης.

Το ρήμα που ξεχωρίζει τον άνθρωπό σου απ’ όλους τους άλλους εκεί έξω δεν είναι το «αγαπώ» ή το «είμαι ερωτευμένος», αλλά το «ξέρω».

Ο άνθρωπός σου ξέρεις πως θα είναι εκεί για ό,τι τον χρειαστείς. Ξέρεις πως σε αγαπά, ξέρεις πως δεν έχει μάτια για άλλον κανένα. Ξέρεις πως είναι ο άνθρωπός σου, γιατί ξυπνάς τα πρωινά και χαμογελάς έτσι, δίχως λόγο, χωρίς να έχει καν κάνει κάτι, απλά γιατί ξέρεις πως τον έχεις στη ζωή σου. Δε θα κοιτάξεις δεξιά κι αριστερά, κι όταν το κάνεις χαμογελάς πιο δυνατά γιατί ξέρεις πως δε θέλεις κάτι άλλο. Μπορεί να περνάνε από μπροστά σου δεκάδες πειρασμοί καθημερινά κι εσύ προτιμάς να χαζοχαμογελάς μ' εκείνη τη φωτογραφία που έχεις στο κινητό σου.

Θα σε ζαλίσω στα «ξέρεις», αλλά αυτό είναι η αγάπη που είναι εδώ για να μείνει. Έχει να κάνει με διάρκεια και κυρίως με διάθεση. Ξέρεις πως δεν τον νοιάζουν χιλιόμετρα, λεφτά, δουλειές, γονείς κι ευθύνες. Με ένα «έλα» θα είναι εδώ. Μπορεί να είναι κομμάτια, να είναι ένα ράκος αλλά αν ακούσει στη φωνή σου μισή σπιθαμή αβεβαιότητας θα κορδωθεί και με όλη τη δύναμη της καρδιάς του θα σου πει «Όλα θα πάνε καλά».

Θα του πεις πράγματα για σένα που δεν έχεις κάτσει να τα συζητήσεις ούτε με τον εαυτό σου, γιατί ξέρεις πως δεν είναι εδώ για να σε κρίνει, αλλά για να ν’ αγκαλιάσει και τις πιο σκοτεινές σου πτυχές. Θα γίνεις γλυκανάλατος με μηνύματα μέσα στα σιρόπια, θ’ αγοράζεις κεριά και αρκούδια κι εκείνος θα είναι αδύναμος στην αγκαλιά σου, ευάλωτος, να σε παρακαλάει να του χαϊδέψεις τα μαλλιά γιατί είχε μια δύσκολη μέρα και θέλει να κλάψει και μπροστά σου. Το ξέρει πως μπορεί να βγάλει το σκληρό προσωπείο που φοράει εκεί έξω.

Είναι αυτός που νομίζεις πως τον ξέρεις σαν την παλάμη σου και θα σου κάνει μια έκπληξη τρελή, αλλά στα μέτρα σου, γιατί μπορεί κι οι εκπλήξεις να μην είναι το φόρτε σου, μόνο και μόνο για να δει αυτή τη φάτσα να χαμογελάει. Που θα βάλει κάτω τα θέλω του, θ’ αλλάξει τα ωράριά του για να ακούει τη φωνή σου πριν κοιμηθεί, που θα ξυπνάει χαράματα για να σε ξυπνήσει για να μην αργήσεις στη δουλειά και μόλις κλείσει το ακουστικό θα πέφτει για ύπνο πάλι νεκρός.

Λατρεύω να τακτοποιώ σε πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες το καθετί. Ένα απ’ αυτά είναι τα χαμόγελα. Θεωρώ πως υπάρχουν τρεις πολύ διακριτές κατηγορίες χαμόγελων. Η μία είναι το χαμόγελο με την έννοια του γέλιου, του να γελάμε με τα ίδια αστεία, του να κακαρίζουμε σαν υστερικοί με κάτι που ο περίγυρος αδυνατεί να κατανοήσει.

Η δεύτερη είναι το χαμόγελο της ευτυχίας, εκείνο το μεγάλο, το τρανό χαμόγελο που σχηματίζεται στη φάτσα σου όταν λες «Σ’ αγαπώ» και ξέρεις πως αξίζει, πως το λες εκεί που πρέπει, και η τρίτη κατηγορία είναι του χαμόγελου της κάβλας, αυτό που είναι συνήθως ισχνό και συνοδεύεται με ένα ελαφρύ δάγκωμα των χειλιών και φωνάζει από μακριά «Θέλω να γαμηθούμε εδώ και τώρα».

Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο να χαμογελάς όταν είσαι σε σχέση, κι επίσης είναι σύνηθες να υπάρχουν συνδυασμοί δύο εκ των τριών ειδών χαμόγελων που σου ανέλυσα. Με τον άνθρωπό σου όμως κι όχι με την οποιαδήποτε σχέση, θα γελάσεις κι από ευτυχία κι από κάβλα κι από αγνή μαλακία εγκεφάλου.

Νιώθεις κάθε πτυχή σου γυμνή. Γνωρίζεις εσένα καλύτερα, όταν αγαπάς κι αγαπιέσαι αληθινά κι ειλικρινά. Δεν αφήνεις τίποτα κρυφό και μυστικό. Από συναισθήματα μέχρι την αγαπημένη σου συνήθεια να φωνάζεις δυνατά «Πάω για πιπί μου». Δε σου ζητάει εκδηλώσεις αγάπης και βροντοφωνάγματα, αλλά σου μαθαίνει πώς είναι να σ’ αγαπάει κάποιος, τις στιγμές που ακόμα κι εσύ αδυνατείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Στα τρία χαμόγελα και στο ρήμα «ξέρω» θα βρεις τον άνθρωπό σου και θα τον ξεχωρίσεις απ’ όλα αυτά τα «κάτι» που είχες στο παρελθόν.

PillowFigths



Και εγώ λοιπόν «ξέρω». 
Οι μέρες μου γίνανε πιο όμορφες... 
Σ'ευχαριστώ.

Η ζωή δεν είναι τέλεια. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα γίνει. Το κυνήγι της «τέλειας» ζωής είναι άσκοπο και ατέρμονο. Μόλις λοιπόν το αποδεχτείς αυτό, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου ένας άλλο κόσμος. 

Ένας κόσμος θετικών συναισθημάτων και εμπειριών. Ένας κόσμος που αντί να γκρινιάζεις συνεχώς για όλα αυτά που δεν έχεις, νιώθεις ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχεις. Γιατί μην ξεχνάς πως στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και ό,τι έχεις σήμερα μπορεί να μην το έχεις αύριο. 

Να είσαι λοιπόν ευγνώμων για όλα αυτά που έχεις. Θα καταλήξεις να έχεις περισσότερα. Αν επικεντρώνεσαι σε ό,τι δεν έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά.


Μ.Ε.


Εσύ. 
Το χαμόγελό σου. 
Τα μάτια σου. 
Η φωνή σου. 
Το γέλιο σου. 
Η ζεστασιά σου. 
Η αγκαλιά σου. 
.
.
.
.
.
.
.
Εσύ.
Εμείς.






Τέλειο.. Ποιο είναι το τέλειο; Είναι για όλους το ίδιο πράγμα; Δίνουμε όλοι την ίδια ερμηνεία; Προφανώς και όχι. Η τελειότητα δεν προσδιορίζεται, απλά τη νιώθεις.. Όταν είσαι καλά, ευτυχισμένος ή ερωτευμένος, είναι στιγμές. Είναι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου. Η ζεστασιά που νιώθεις στο άγγιγμα του, η επικοινωνία που έχετε μεταξύ σας, η απέραντη ευτυχία που νιώθεις όταν σου λέει μια γλυκιά κουβέντα και ο τρόπος που σε κοιτάει. Η τελειότητα βρίσκεται στο χαμόγελο του ανθρώπου που αγαπάς και δεν μπορείς να την αγγίξεις με υλικά αγαθά. 

Όταν μέσα από τους τσακωμούς και τις προστριβές σας καταλαβαίνεις και νιώθεις πως ο άλλος νοιάζεται και σε αγαπάει. Βρίσκεται στα ελαττώματα του, που εσένα σου φαίνονται ανύπαρκτα. Το να έχεις ένα τέτοιο άτομο δίπλα σου είναι τέλειο. Το να αγαπάς είναι τέλειο. Το να σε αγαπούν. 

Αληθινό.. Ποιο είναι το αληθινό; Μην ψάχνεις για την απίστευτη εμφάνιση και το κοφτερό μυαλό. Αληθινός δεν είναι αυτός που θα υποκύψει σε πρόστυχες μόδες. Που πρέπει να δείξει το σώμα του και την ομορφιά του για να μαγνητίσει. Δεν ερωτεύεσαι αυτά στον άλλον, απλά τα θαυμάζεις. Αληθινός είναι αυτός που θα τον θυμούνται για το μυαλό του και την εκπληκτική του ψυχή...

Ο άνθρωπος που σε θέλει θα ζηλεύει. Θα γκρινιάζει αν του μιλάς ψυχρά. Θα στεναχωριέται όταν δε μιλάτε. Θα φοβάται και θα σου στέλνει μηνύματα συχνά. Μην τον κατηγορείς. δεν σε πρήζει. Να είναι μαζί σου θέλει. Του λείπεις. Θυμήσου πως δεν μπορούν όλοι να έχουν έναν τέτοιο άνθρωπο και πως ίσως είναι αυτό που ψάχνεις.





Οι άνθρωποι νομίζουν πως αγαπούν, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξαρτημένοι από την ανάγκη τους να κατέχουν τον άλλον. 

Είναι σαν να λένε: "Σ'αγαπώ όσο είσαι πλάι μου, αλλά αν φύγεις σίγουρα θα σε μισήσω". Αυτό δεν μπορεί να είναι αγάπη. 

Αγάπη σημαίνει να μπορείς να σκεφτείς τι χρειάζεται ο άλλος και να χαίρεσαι όταν είναι καλά, όλα αυτά τα ανεξάρτητα από το αν τον έχεις δίπλα σου.... 

...Horhe Bucay
Είτε ανήκουμε σε πλειοψηφίες είτε σε μειοψηφίες,  υπάρχουν και οι στιγμές που μένουμε μόνοι μας. 

Μόνοι μας, γιατί με τις πράξεις μας διώξαμε τους πάντες από δίπλα μας. 
Μόνοι μας, εξ' αιτίας του μίσους που γεννήθηκε μέσα μας. 
Μόνοι μας γιατί δεν αντισταθήκαμε όταν έπρεπε και βουλιάξαμε από την απραξία μας. 
Μόνοι μας εξ' αιτίας των δικών μας λαθών. 
Μόνοι μας εξ' αιτίας των λαθών κάποιου άλλου. 
Μόνοι μας, χωρίς να φταίμε, χωρίς να μας δόθηκε ποτέ η επιλογή να μην είμαστε μόνοι μας. 

Ακόμη και αυτές τις στιγμές όμως, της απόλυτης μοναξιάς, υπάρχει ένας ήχος, που δεν μας εγκαταλείπει ποτέ,  και η αλήθεια ότι δε χρειάζεται να είμαστε μόνοι μας, γιατί όταν συναντήσεις στη ζωή αυτούς που σ'αγαπάνε και σε νοιάζονται.... πολύ απλά μένεις δίπλα τους. Και ακόμη και να έχεις κάνει το λάθος να φύγεις, ίσως να μην είναι αργά να επιστρέψεις....


Κάποια στιγμή μου είπε.....

"Άκου λίγο. Θυμίσου. Ένα λουλούδι, στην έρημο. Θα επιβιώσει μόνο εάν το ποτίζεις. Εάν οι συνθήκες δεν σου επιτρέπουν να το κάνεις, θα μαραζώσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχεις την πρόθεση ή πως δεν θέλεις να το φροντίζεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, το έντιμο είναι να το βάλεις σε ένα κήπο. Μακριά από τη δική σου έρημο. Και να το βλέπεις να παίρνει ζωντάνια και πάλι. Αυτό δεν είναι αδιαφορία. Το ότι το άφησες. 

Αυτό είναι αγάπη."



...."είμαι κάκτος. Θα αντέξω."

Με αφορμή την ταινία, που έβαλε για 65η φορά το mega.... 



«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι μήπως είμαστε ανεπαρκείς. Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι μήπως είμαστε απεριόριστα δυνατοί. Το φως μας και όχι το σκοτάδι μας, μας φοβίζει πιο πολύ από όλα. Αναρωτιόμαστε:” Ποιος είμαι εγώ τελικά που θέλω να είμαι τόσο λαμπερός; Γιατί εσύ τι είσαι; Είσαι και συ ένα παιδί του Θεού. Δεν ωφελείς με τίποτα τον κόσμο με το να γίνεσαι μικρός. Το να γίνεσαι μικρός μόνο και μόνο γαι να μη νιώθουν οι άλλοι ανασφαλείς γύρω σου, δεν είναι καθόλου λαμπερό. Γεννηθήκαμε για να δηλώσουμε τη δόξα του Θεού που υπάρχει μέσα μας. Δεν υπάρχει σε ορισμένους από εμάς αλλά σε όλους μας. Και αν αφήσουμε το φως μας να λάμψει, επιτρέπουμε έτσι ασυναίσθητα και στους άλλους να το κάνουν. Όταν απελευθερωθούμε από τον δικό μας φόβο, η ύπαρξή μας απελευθερώνει αυτόματα και τους άλλους»

........

“Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.”

Nelson Mandela
Ο καθένας έχει έναν δικό του άνθρωπο σ'αυτή τη ζωή. Και ας μην είναι όπως στις ταινίες. Και ας μην καταλήξουν μαζί. Και ας συναντιούνται κρυφά. Και ας χάνονται μετά για μήνες, ή για χρόνια.


Ο άνθρωπός σου είναι κάποιος που συνδέεστε μαγικά. Χωρίς προσπάθεια. Με μια οικειότητα που εξ' αρχής, σας τρομάζει..... 



Θυμάσαι; 


Και τώρα.....;
Η γιαγιά συμβουλεύει την εγγονή της:

”…Κάθε φορά που θα νιώθεις χαμένη, μπερδεμένη, να σκέφτεσαι τα δέντρα, να θυμάσαι τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν. Να θυμάσαι ότι ένα δέντρο με πλούσια φυλλώματα και λίγες ρίζες ξεριζώνεται με το πρώτο φύσημα του αέρα, και σ’ ένα δέντρο με πολλές ρίζες και ισχνά φυλλώματα η λέμφος κυλάει με δυσκολία. Ρίζα και φυλλώματα πρέπει ν’ αναπτύσσονται με το ίδιο μέτρο, πρέπει να μένεις μέσα στα πράγματα και πάνω από αυτά, μόνο έτσι  θα μπορέσεις να προσφέρεις σκιά και καταφύγιο, μόνο έτσι θα μπορέσεις να γεμίσεις με λουλούδια και καρπούς τη κατάλληλη εποχή.

Κι όταν θ’ ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις ένα στη τύχη, αλλά κάθησε και περίμενε. Πάρε βαθιές, γεμάτες εμπιστοσύνη ανάσες, όπως τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, χωρίς ν’ αφήσεις τίποτα ν’ αποσπάσει την προσοχή σου. Περίμενε, περίμενε κι άλλο. Μέινε ασάλευτη, σιωπηλή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη…”



Susanna Tamaro

Να βρεις έναν άνθρωπο να μπορείς να μιλάς.  Να του μιλάς για τις μαύρες σου, για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου. Να τον αγκαλιάζεις και να κουμπώνεις. Να βρεις έναν άνθρωπο να σέβεται αυτό που είσαι και να σ'αγαπά με πράξεις. Να σε κάνει να ονειρεύεσαι, να χαμογελάς με πάθος, να κοιμάσαι ήρεμα και να ζεις δυνατά. Που θα βρει τα κουμπιά σου, θα σε ηρεμεί και θα νιώθεις έτοιμος να περάσεις τις δύσκολες μέρες μαζί του. Αυτές που θα σκουπίζει τα δάκρυά σου και θα σε σκεπάζει. 

Να το θυμάσαι πάντα πως όσο πιο ψηλά τα ιδανικά σου, τόσο πιο κοντά σε αυτόν. 
Από το Blogger.

About

Λατρεύω τις σατέν κορδέλες, τα επιτραπέζια, τις βόλτες με ποδήλατο & τον ατελείωτο περίπατο στην παραλία.Πιο απλά, σουπερκαλιφρατζιλιστικεξπιαλιντόσιους

Followers

Ξεσκονισμα